Echt waar???

Zoals de meesten onder jullie wel zullen weten, is den Hendrik nogal nen intelligente gast. Tel dat samen met het feit dat hij deze reis in z'n hoofd al zo'n twintig jaar is aan het voorbereiden, en het hoeft ook niet te verbazen dat hij mij elke dag omverblaast met kennis, weetjes en geschiedenis over Australië. Ondanks zijn soms bedenkelijke geheugen lijkt hij ook niet te stoppen met het verzamelen van informatie. Terwijl ik genoegen neem met zelfverzonnen namen voor vogels ("kijk, een koevogel!" "Oeh, die wiebelstaart is een nestje aan het bouwen!" "Amai, hebt ge diene Spikkelaar gezien?" "da's wel een mooi geelborstje zeg!"), zit hij al met een appke op z'n telefoon te zoeken wat de echte naam van het beest is. Als ik met open mond zit te bedenken hoe indrukwekkend die ene zonsondergang wel is, vertelt hij dat het net op dié ene plek is, waar Captain Cook in 1770 voor het eerst aan land ging en zo dus officieel Australië ontdekte. Enfin, jullie snappen het: veel kennis diene Rikkie.
Maar naast onwaarschijnlijk veel kennis heeft hij ook een nogal apart gevoel voor humor, mijn lief. En in combinatie met mijn af en toe toch wel blonde momentjes levert dat hem af en toe wel geslaagde mopkes op. Met dezelfde ernst waarmee hij uitlegt hoe een didgeridoo gemaakt wordt, vertelt hij immers ook dat hij hoopt dat de nieuwe schaar die we net gekocht hebben toch wel zeker rechtshandig is, want "wist ge nog niet dat ze hier links rijden omdat de meerderheid van de Australiërs linkshandig is misschien? Da's een groot raadsel waarom, maar 't is echt waar hoor Nele, echt!". Afhankelijk van hoeveel slaap ik de nacht voordien heb gehad (Kookaburra's, kikkers, een boer die z'n koeien komt zoeken,... er zijn hier veel slaapverstoorders!), duurt het met dat soort verhaaltjes een beetje korter of langer voor ik besef dat hij mij weer iets probeert wijs te maken. Meestal ben ik er redelijk snel achter. Meestal...
Hij weet het niet, maar één verhaal achtervolgt mij al sinds we hier zijn aangekomen. In Brisbane zag ik opmerkelijk veel mensen rondfietsen met kabelbinders op hun helm vastgebonden. Voor de mensen die het woord kabelbinder niet kennen (ja, ik heb dat ook moeten opzoeken) ziet dat er dus zo uit:

De eerste keren dat ik mensen zo voorbij zag sjeezen, dacht ik dat het een grapje was, of een soort van fashion statement waarvan ik niet op de hoogte was. Maar het waren er al snel zoveel dat ik ten rade ging bij mr. Stinders. Hij vertelde dat dat ter bescherming is tegen vogels die fietsers aanvallen en weg zouden blijven als je zo'n antennetjes hebt. "Yeah right!", dacht ik. Hij kan mij veel wijsmaken, maar dat ging wel net een brug te ver! Maar hij bleef zo overtuigd, en echt de helft van de fietsers rijdt hier met zo'n dingen rond, dus na een paar dagen kon ik het niet langer negeren en ging ik via m'n vriend Google op zoek naar het ultieme antwoord. Daar vind ik inderdaad het onwaarschijnlijke verhaal dat Magpies (vogels die een beetje op eksters lijken), mensen aanvallen en die kabelbinders een goede preventiemaatregel zijn. Ze voegen er fijntjes aan toe dat het zelfs nog verstandiger is om ook valse ogen te plakken op de achterkant van je fietshelm, omdat ze zich dan bekeken voelen en wegblijven.

Zelfs dokter Google laat mij dus in de steek, want geef nu toe, dat klinkt toch echt bij z'n haren gesleurd? Los derover als ge 't mij vraagt! Het viel me ook al op dat het voornamelijk Aziaten zien die met die dingen rondrijden, dus het leek mij alsof iemand gewoon een goeie grap probeert uit te halen met een groot deel van de fietsende bevolking. Maar vraag eender welke Australiër wat de reden is van al die kabelbinders, en ze verwijzen allemaal naar die vogels. Het blijft een bizar verhaal.
Ondertussen heb ik hier zelf een suuuupersjieke fiets, waar ik echt heel trots op ben. "Il est trop beau!" zoals de Fransen zeggen. Ook de Canadezen vinden 'm "awesome!", alleen de Australiërs kijken mij aan alsof ik net heb verteld dat ik mij ga verplaatsen op de rug van een koe en vragen "whatsha need a bike for, doll*?" Maar dus: supersjiek! Ik moet er wel mee op een snelweg fietsen, want fietspaden zijn een zeldzaamheid, maar ik heb braaf een helm (is hier trouwens verplicht!) en een fluovestje. Ondertussen rijd ik er sinds een dikke week bijna dagelijks mee rond. Nog geen enkele keer heb ik een vogel aanstalten zien maken om mij aan te vallen. En toch... Bij elke zwart-witte vogel trap ik een trapke sneller. Ge weet maar nooit... En ik blijf me elke rit afvragen of het nu toch verstandiger of net compleet belachelijk zou zijn om kabelbinders op m'n helm te bevestigen.
Wat denken jullie? Feit of fictie? Ik pieker me er suf over, echt waar!

Nele



*het is hier blijkbaar supernormaal dat wildvreemde mensen elkaar aanspreken met koosnaampjes. Doll, darl(in), sweetie, love,...: het is alsof ik een relatie heb met elke verkoopster in de supermarkt, automechanieker of klant in de coffeebar waar ik tegenwoordig werk. In 't begin ergerde ik er mij dood aan, maar het is hier precies de beleefdheidsvorm om iemand aan te spreken. Gek!