Spektakel

Oktober in Australië is zoals april in België. Grillen, grillen en grillen. 

Vleesjes natuurlijk. Emoe is bijzonder lekker vlees, net zoals barramundi, nen dikke vis die in deze streek heel populair is. Waarschijnlijk zijn dit wel dingen die we in België niet zullen eten. Gewoon omdat de overzeese kwaliteit zo anders is. Dat merken we ook zeker met de wijn. Australische wijn in België is gewoontjes tot goed. Hier hebben we er nog geen één gedronken waarvan we dachten dat die gewoontjes was. En van het etiket alleen al wordt je vrolijk. Ze noemen hun wijn 'Monkey Barrel', 'Not your grandma', 'Hã-hã'(dat is een Nieuw-Zeelandse), 'Curly Flat', 'La Boheme Act Four', 'Holy Trinnity', 'Shot in the Dark', 'Morse Code', 'Two Left Feet', enzovoort. 

Afgelopen week hebben we de veilige kustzone voor een paar dagen verlaten. De zekerheid van bevolking, telefoonbereik en schaduw lieten we voor wat het was. 

In dat opzicht was er nochtans bijzonder veel te beleven, je moet alleen een beetje beter zoeken. Bijvoorbeeld de Innot Hot Springs zagen er van ver zo uit: 

Maar als ge uw voeten in dat water steekt is dat zoals dit: 

De rivier, en heel de streek, zit ook vol met mineralen en halfedelstenen. We hebben nog geen opaaltjes gevonden in het wild, maar het kristalmuseum was wel adembenemend. Museum is een deftig woord. Het is in feite een grot, gemaakt uit spuitschuim, en daar liggen onwaarschijnlijk grote en mooie schatten. Dus, wij met een mijnwerkershelm op schattenjacht...

    

  

Al dit moois in de Atherton Tablelands, dat was beter dan verwacht. 't Is dan wel vulkanisch gebied (67 uitgedoofde vulkanen in de buurt, niet één die nog wakker is) maar we zijn wel verbaasd van de schoonheid dat zo'n oeroud, quasi verlaten en op afstand misschien zelfs saai aanzicht kan bieden. 

Hier nog enkele foto's van de groene Tables, de Undara Lava tubes (indrukwekkende grotten, de buis die we bezochten lag 30 kilometer van haar vulkaan vandaan), en de piste voor m'n ochtendrun. 

In omgekeerde volgorde: 

  

 

Even terug naar eind september. Om het jaar door te komen moeten we af en toe werken, uiteraard. Onze spaarcenten zijn sneller op dan re-snaren van een gitarist. Dus hebben we een weekendje gewerkt. Nachtwerk, beetje regen, beetje te laag loon. En helaas een beetje typisch voor backpackwerk. Het vervelendste is dat we nu ook moeten hopen dat ze het geld storten, want de bescherming voor werknemers is nul komma nul. Maar het was wel een cool project, vrijdag op zaterdag opbouw, zaterdag op zondag afbraak. 

Nu zijn we al bijna een week in de buurt van Port Douglas, en op zoek naar deftig werk, voor een maand of 1, 2, 3. Sommigen zullen wel weten dat werk zoeken behoorlijk saai is, dan begint men pizza te eten en rare films te zien. Als een job vinden hier deze week niet lukt gaan we't wel ergens anders zoeken. On the road. 

Want Nele en ik houden allebei van een beetje rust en kalmte, maar ho... Spektakel mag er ook zijn.

PS: check onze route, met een beetje moeite zie je de vulkanen bij Mount Surprise...