De afgelopen dagen hebben we vooral veel gereisd. We doen alles op t gemak, en kiezen gewoonlijk pas s ochtends waar we die dag naartoe gaan. Als we onderweg mooie plekjes tegenkomen veranderen we met gemak onze route toch nog, en tot hier toe altijd met bangelijke resultaten.
De zonsondergang die we in 1770 zagen (zie fotootje van Hendrik in vorige blog), was zonder twijfel de mooiste die ik tot dan ooit had gezien. Als t aan mij lag zaten we daar ondertussen misschien nog, maar gelukkig was onze voorraad eten op en gingen we verder, want wat we daarna zagen was nog veel spectaculairder!
We hebben onder andere overnacht op Notch point, op een verlaten uitsteekseltje land, het einde van de wereld. Toegegeven, toen we op de hobbelige zandweg naar daar een paar waarschuwingsborden passeerden die aangaven dat er haaien en krokodillen zitten (en er vorige kerst iemand vermist is geraakt in t water), had ik toch een beetje schrik. Maar het was alle schrik waard, echt!
Onze tent stond bijvoorbeeld hier:
De omgeving van Rockhampton, waar we verbleven dus, staat bekend voor zijn rundsvlees. Dus Hendrik had een koetje als avondeten. Toen de zon wat begon te zakken kwamen die allemaal drinken aan het water. Live animatie, quoi. Hendrik hoopte dat er een krokodil eentje zou pakken (altijd paraat voor wat spektakel, diene Rikkie), maar dat was gelukkig niet het geval.
De zonsondergang was weer adembenemend:
En eens het donker was kwam deze kleine vriend efkes dag zeggen (Koeskoes oftewel Possum):
Tot dat moment hadden we alleen nog maar kangoeroes gezien in gevangenschap en dood langs de weg (echt superveel, tis triestig!), maar toen we naar de zonsopgang* gingen kijken kwam daar eindelijk verandering in! We zagen zelfs een paar kleintjes!
 |
| zoek de kangoeroe! |
 |
| Goed kijken, tzijn er 3 |
En hoewel het naar Australische normen kweetniehoe bewolkt was, was de zonsopgang echt prachtig
 |
En net als ik dacht dat het echt niet beter kon worden, kwam er een school wasvissen spelen voor de kust. Flapperende vinnen en grote spuitwolken, zoiets hadden we echt nog nooit gezien! Helaas hiervan geen foto's, we waren te hard onder de indruk om daar aan te denken.
Zo, dat is het voor nu. Momenteel zijn we in Airlie Beach, zaterdag vertrekken we hier met de boot voor een paar dagen op tour rond de Whitsunday Islands.
Toedeloe!
Nele
* met dank aan de Kookaburra's die ons elke ochtend veel te vroeg wakkerbrullen. Bij deze beloof ik plechtig dat ik hen nooit meer k*tbeesten zal noemen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten