fuck. Fuck. FUCK!

Ai Ai Ai... Zoals jullie in één van onze vorige blogberichten konden lezen, was onze auto in de garage. Er was een probleempje met de koelvloeistof, en dat bleek uiteindelijk toch iets erger dan op het eerste zicht gedacht. De onderdelen moesten vanuit een andere stad komen (Ingham, waar we nu zitten, is gelijk Boechout, maar dan omgeven door 200 km niks), maar oké, 2 dagen later en 838 dollar armer vertrokken we vol goede moed weer op pad.

Oef, zou ne mens denken. Alles opgelost. Garantie op tweedehandsauto's bestaat hier blijkbaar niet eens ze boven de 160 000 km zijn, maar oké. Dan werken we maar een beetje harder en reizen we een beetje minder, no worries.

Fout.

Toen we weer op pad gingen, bleek onze auto naar alle kanten te slingeren. Terug aangekomen bij de garage, werd hij eens helemaal opgetild en binnenstebuiten gekeerd. Blijkbaar zijn er grote problemen met onze besturingskoppeling. Problemen van die ernst dat de auto nooit door de keuring had mogen geraken. Dat konden wij natuurlijk niet weten, want hij was wél door die keuring geraakt, 4 dagen voor we hem van een officiële dealer, met alle juiste papieren, kochten.
Ook deze onderdelen zijn hier niet aanwezig, en dus zitten we weer vast. Ten vroegste woensdag kan de auto hersteld worden, en voorlopig is het echt onverantwoord om er de baan mee op te gaan. Kostenplaatje van deze herstelling: ongeveer 2000 dollar. Geld dat de verkoper niet wilt betalen, omdat hij het niet zijn schuld vindt dat de auto kapot was, "want dat had de man van de keuring maar moeten zeggen". De man van de keuring vindt echter dat "shit happens, not my fault". We hebben een advocaat gezien, Queensland transport departement gecontacteerd, maar er zit niets anders op dan hem nu te laten herstellen (en dus zelf ook betalen), en later het geld terug proberen te vorderen via de rechtbank.

Het goede nieuws is dus wel dat we ons hier de komende dagen zullen kunnen bezighouden met het uitpluizen van de Australische wet, en ons bijgevolg niet hoeven te vervelen ;-)
Oh en, om toch nog te eindigen met een positieve noot: we zitten midden in suikerrietgebied, en het ruikt hier echt zalig!

Groetjes,

Nele